Dobrze opisują go cztery podstawowe słowa klucze:

• prywatny (ponad połowa państw świata przeprowadziła całkowitą lub częściową prywatyzację dominującego operatora telekomunikacyjnego)
• mobilny (usługi telekomunikacyjne są raczej świadczone za pomocą fal radiowych aniżeli telefonii stacjonarnej)
• konkurencyjny (w większości krajów dopuszcza się obecność konkurencyjnych przedsiębiorstw, szczególnie w komórkowym i internetowym segmencie rynku)
• globalny (wielu dużych operatorów telekomunikacyjnych posiada udziały w innych krajach - w przypadku Polski jest to France Telecom)

Rozwój rynku telekomunikacyjnego jest ściśle uzależniony od stanu rozwoju gospodarki. Udział sektora telekomunikacyjnego w PKB w 2003 r. był najwyższy w krajach wchodzących do Unii. Polska, Czechy i Węgry osiągnęły wskaźniki udziału rzędu 3,7-3,8%, co wynika z dynamicznego rozwoju sektora telekomunikacyjnego w ostatnich latach i niższego poziomu rozwoju gospodarki aniżeli w krajach UE. W ramach UE wyższe wskaźniki rozwoju są udziałem słabszych gospodarczo krajów piętnastki, czyli Grecji, Portugalii i Hiszpanii (3,5-3,1%). Średni poziom dla 15 krajów Unii wynosi 2,4%.
Usługi telefonii stacjonarnej i komórkowej stanowią w większości krajów około 85% całości wartości sektora usług telekomunikacyjnych. W Polsce udział telefonii stacjonarnej sięga 46%, komórkowej 40%, internetu 6%. pozostałe usługi telekomunikacyjne stanowią 8%.

oprac: S. Kowalska źródło: Marketing i Rynek, 2005.06.01
"Rynek usług telekomunikacyjnych a konsument i jego prawa cz.1." Anna Dąbrowska Instytut Rynku Wewnętrznego i Konsumpcji w Warszawie