W Europie usługa ta jest dostępna od 1996 r. Jednak by z niej skorzystać trzeba wnieść na rzecz operatora, z ktorym chcemy się rozstać tzw. opłatę pożegnalną. Ma to zapobiegać sytuacjom notorycznych zmian. Jej wysokość w zależności od kraju wynosi 20-30 euro.
URTiP wyznaczył ostateczny termin uruchomienia usługi na 10 października, jednak już teraz możemy spekulować, że nie zostanie on dotrzymany.
Do przenoszenia numerów potrzeba współpracy wszystkich firm telekomunikacyjnych w Polsce. Operatorom komórek oraz TP SA udało się ustalić jedynie tyle, że powstanie centralna komputerowa baza danych, która centralom telefonicznym będzie podpowiadać, w czyjej sieci aktualnie pracuje dany numer.
- Inaczej nie będzie wiadomo, jak połączyć rozmowę. W Polsce działa około 30 różnych systemów telekomunikacyjnych. Jeśli się nie dogadają, będzie klapa - tłumaczy Kulisiewicz analityk z firmy doradczej Audytel.
Operatorzy apelują o rozwagę, ze względu na rozmiar przedsięwzięcia, urzędnicy Komisji Europejskiej naciskają twierdząc, że prawo do zachowania własnego numeru jest podstawowym prawem konsumenta, a URTiP grozi karami jeśli migracja nie zostanie uruchomiona zgodnie z planem. Dowód na to, że samo przedsięwzięcie nie należy rzeczywiście do najłatwiejszych dostarczają w tym względzie doświadczenia Hiszpanii. Początkowo miliony osób skorzystać ze swojego prawa i zmienić operatora. Systemy komputerowe tego nie wytrzymały, przez kilka dni był komunikacyjny chaos. Nie łączono rozmów, nie dochodziły sms'y. Z czasem jednak sytuacja się unormowała. Eksperci szacują, że migracja utrzymuje się obecnie na stałym poziomie.
 - Rocznie pomiędzy sieciami przepływa w ten sposób nie więcej niż kilka procent osób - mówi Elżbieta Ptaszyńska-Sadowska, rzecznik Plusa.